Το "Μνημείο Ειρήνης κaι εργαζομένων", απέχει λίγα μόλις μέτρα από το σχολείο μας! Για να φτάσεις εκεί όμως, περνάς κάποιους δρόμους, που είναι οι δρόμοι που περικλείουν το τετράγωνο του σχολείου... "Περγάμου, Μαλγάρων, Αϊδινίου"... τυχαίο; δε νομίζω!
Φτάνουμε ...
...Και καθώς κάνουμε το γύρο του για να το δούμε, βρίσκουμε άλλον ένα γρίφο!
Τον παίρνουμε, τον διαβάζουμε και ως συνήθως, θα τον πάρουμε πίσω στο σχολείο να τον μελετήσουμε. Ενώ βρισκόμαστε εκεί, παρατηρούμε το μνημείο, τι αναπαριστά, σε ποιους αναφέρεται, τι συναισθήματα εκφράζουν τα πρόσωπα αλλά και τι συναισθήματα προκαλεί σ' εμάς...
Μιλάμε για τη σημασία και το νόημά του...
...Και αποτίουμε το δικό μας φόρο τιμής, λίγα φρέσκα λουλούδια από τον κήπο μας, σ' αυτούς τους ανθρώπους που ήρθαν ξεριζωμένοι από τους γενέθλιους τόπους τους, εκεί στη Μικρά Ασία, για να αναζητήσουν μια νέα ζωή, στα δικά μας μέρη, τη δική μας γειτονιά, φτωχοί και εργάτες, αφήνοντας πίσω τους ότι κι αν είχαν....
Γυρνάμε πάλι πίσω... βλέπουμε εικόνες από την καταστροφή της Σμύρνης και τα παιδιά, με το μοναδικό, δικό τους τρόπο, τις αποδίδουν.
Ανθρώπων, που δούλεψαν σκληρά για να επιβιώσουν, αλλά και που κατανοούσαν όσο λίγοι, την αξία της Ειρήνης...
